- door Sef Derkx -
Noord Binnensingel (foto's www.oozo.nl)
We zijn op de Noord Binnensingel. Het is zo’n straatnaam, die alleen verzonnen kan zijn door een iemand als Dorknoper, ambtenaar eerste klasse uit Tom Poes. De straat vormt een onderdeel van het stedenbouwkundige Plan van Gendt uit 1872.
We zijn op de Noord Binnensingel. Het is zo’n straatnaam, die alleen verzonnen kan zijn door een iemand als Dorknoper, ambtenaar eerste klasse uit Tom Poes. De straat vormt een onderdeel van het stedenbouwkundige Plan van Gendt uit 1872.
Prentbriefkaart Noord Binnensingel, circa 1910 (met dank aan Piet Braem)
Dat moest Venlo, na eeuwenlang een vestingstad geweest te zijn, naar een nieuwe tijd loodsen zonder de verfoeide verdedigingswerken die als een keurslijf hadden gevoeld. We zijn in de straat vanwege een geschiedenis met een vleugje oh la la. Licht pikante Venlose horecahistorie, anders gezegd. In 1968 ging hier de Incognito Nightclub open van de bekende DJ Appy Legius en zijn man Henk Lut.
Dat moest Venlo, na eeuwenlang een vestingstad geweest te zijn, naar een nieuwe tijd loodsen zonder de verfoeide verdedigingswerken die als een keurslijf hadden gevoeld. We zijn in de straat vanwege een geschiedenis met een vleugje oh la la. Licht pikante Venlose horecahistorie, anders gezegd. In 1968 ging hier de Incognito Nightclub open van de bekende DJ Appy Legius en zijn man Henk Lut.
We zijn er welgeteld één keer geweest. Van het
bezoek aan Incoginoto herinneren we ons het opmerkelijke interieur. Onbekommerd
zigzagde het tussen chique, knus en kitsch met onder meer een heuse fontein en
een verlichte dansvloer. Het laatste was modern voor die tijd. Saturday night
fever in de Noord-Binnensingel. Naar verluidt zat het vaak vol in Incognito,
met name in het weekend wanneer er shows waren en pas om vijf uur ’s ochtends
de tap dichtging. Mannelijke bezoekers waren verplicht een colbert en stropdas
te dragen. Dit was er de oorzaak van dat we het etablissement meden. Een
stropdas was in de roerige jaren zestig hét symbool van kleinburgerlijkheid.
Voordat Legius in 1967 in Venlo neerstreek, had hij gewerkt in de Amsterdamse horeca en als steward bij de Holland-Amerikalijn. Ook was hij in dienst geweest bij de marine, waar hij zijn coming out had beleefd. Het eerste café van het paar was Cascade aan de Nieuwstraat. Dat Appy en Henk openlijk gay waren, zorgde voor veel achterklap. Zo ruimdenkend was de gemiddelde Venlonaar niet. Ze zouden een naakte barman in dienst hebben, werd gefluisterd. Door mensen dus, die het niet in hun hoofd zouden halen om één voet over de drempel van Cascade te zetten. Wie wel binnen was geweest, wist dat het geen persoon van vlees en bloed was, maar een replica van de fameuze David van Michelangelo. Het gerucht van ‘unne nèksfieter’ in de bediening, was echter zo hardnekkig dat het jarenlang rondging.
De replica van het beeld David van Michelangelo in Cascade zorgde voor een stroom van geruchten (foto van Wikipedia)
Vooral Appy Legius was een flamboyante verschijning met zijn zwarte bontjas met een voering in code rood, strakke knelbroek en hoge laarzen. Hij reed in een witte Chevrolet en had vaak zijn twee Afghaanse windhonden bij zich. Appy kon zich qua extravagantie meten met Elton John. Door de gelijkenis met de artiest en zijn bril kreeg hij echter de bijnaam ‘de Venlose Roy Orbison’.
Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.
Naschrift:
Hierbij de necrologie die in Het Parool verscheen op 22 april 2019: https://www.parool.nl/amsterdam/in-de-jaren-70-was-appy-legius-een-revolutionair~bc695ed3/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten