'Aevel XXL' van zaterdag 1 oktober 2021

 

‘t Stedje

Vanmiddag vertellen oud-stadsdichter Daan Doesborgh en ik eerstejaars studenten Nederlands over de relatie tussen Venlo en de literatuur. Het is een boeiend onderwerp, verrassend ook. We gaan zeker kijken in Goossenspoort.

Goossenspoort is de toegang vanaf de Parade naar de parkeergarage Arsenaal. Links tegen de ruwe, blinde muur is een schildering met een gedicht van Jaap Robben. Voor wie het nooit heeft gelezen:

Vergeten gezichten

Waar zijn de gezichten gebleven
Die niemand heeft onthouden
Van middeleeuwse mensen
Die niet op schilderijen staan?

De muurschildering is van kunstenaar Gies Backes. Hij heeft zich laten inspireren door portretfoto’s uit het Venlose archief. De foto’s zijn hier gemaakt, onbekend is aevel wie erop staan. De kans is groot dat, die voor ons anonieme mensen, een eeuw geleden wandelend over de Parade, voorbij zijn gekomen langs Goossenspoort. De vervagende portretten en het gedicht vormen samen een monument voor de vergetelheid. Of juist ertegen.

In ’t stedje zijn op tien plekken gedichten of dichtregels. Je vindt ze onder meer in de stationshal, op de gevels van De Locomotief en Hemingway en tegen De Maaspoort. Initiatiefnemer om poëzie toe te voegen aan de binnenstad is de stichting VenlopoëZiet. Vanmiddag is er bij Boekhandel Koops een crowdfundingactie voor een nieuw gedicht in de Klaasstraat.

Afgelopen week verscheen een toekomstplan voor de binnenstad in 2030. In de publiciteit erover lag de nadruk op de winkelleegstand. Die is al groot, zal aevel alleen nog maar gaan toenemen. Uiteraard kwam ook de haos complete afhankelijkheid van het Duitse kooppubliek aan de orde. Kump-se in de stad, waat zuùs-se? Ja, ja … minder Pruùse. Zeker als over een tijdje statiegeld wordt ingevoerd op blikjes. We moeten ze in de watten gaan leggen, anders blijven de Duitsers weg. Donkere herfstwolken boven de binnenstad als verdienmodel. Kommer en kwel, geweeklaag, alzoeë.

Maar lopen wij vanmiddag met onze studenten rond in een verdienmodel in zwaar weer? Je voelt hem al aankomen: aan miene hak, zag Koeëba! Venlo heeft een binnenstad met verhalen. Ze gaan rond en worden van generatie op generatie doorgegeven. Sommige verhalen zijn hilarisch, andere triest of zelfs schokkend. Alleen dat al maakt de binnenstad bijzonder. Verdienmodel? Er is een andere waarde, die onmogelijk in cijfers of geld is uit te drukken. De emotionele waarde van ‘t stedje.

Wies ’t aevel weer ens is,
Sef Derkx

PS: Het muziekdoosje Hald mich ens vas krijgt binnenkort een opvolger: het wordt het iconische Venlo, stedje van lol en plezeer.