Een maand in de Vastenavondkamp (5) - Soep verbindt

 - door Sef Derkx -

De soep met brood en kruidenboter, die Fabian Gerlag op donderdagen in ’t Muspelheim serveert, verbindt. Tussen twaalf en vier geniet een wisselend gezelschap ervan. Deze week is het verse paprikasoep. Het recept: ui, knoflook en rode paprika aanzetten in olijfolie. Kookroom en groentebouillon erbij en zachtjes laten pruttelen. Van rundergehakt soepballetjes draaien en die laten garen in de soep. Met zout en peper op smaak brengen en voor het opdienen fijngesnipperde platte peterselie over de soep strooien. Het oog wil immers ook wat.

 

Tegenover me aan tafel zit M.*, binnenkort gaat ze stage lopen in de Vastenavondkamp. Een project waarin gezonde en duurzame voeding centraal staat. De keuken van ’t Muspelheim wordt waarschijnlijk de uitvalsbasis.

Ze vertelt me spontaan haar verhaal. Met tien jaar kwam ze vanuit een grensdorp in Pakistan naar Blerick. Wat haar hier het meest opviel? De vrijheid voor meisjes. In haar geboorteland mocht ze nauwelijks buitenkomen. Ze zat in huis opgesloten. Naar school gaan en leren? Nee, dat hoefde niet. Meisjes waren voorbestemd om een goede echtgenote, huisvrouw en moeder te worden. Op basisschool De Vossener en later op College Den Hulster, kwam ze tot de conclusie dat deze ideeën van haar familie niet de hare waren. Integendeel.

Op haar zeventiende vertelde haar vader en moeder, dat ze een man voor haar hadden uitgekozen. Een neef uit Pakistan. Vanwege de bureaucratische rompslomp in Nederland moest ze verhuizen naar familie in Noorwegen. Daar waren minder ambtelijke obstakels. Na vijf maanden kwam de neef, ze trouwden onder Pakistaanse regels. Kort gezegd komt het erop neer dat een man echtscheiding kan aanvragen, maar een vrouw niet.

Het laatste deed M. na verloop van tijd toch. Echtscheiding aanvragen. Een nicht hielp haar om te ontsnappen uit de verstikkende cocon, gesponnen door tradities. Met haar twee kleine kinderen verhuisde ze naar een appartement in de Vastenavondkamp. Er was steun van buurtgenoten. Haar ouders en broers bleven echter om haar heen draaien en vertellen dat ze het slechte pad was opgegaan. Dat haar dochtertje graag danste bijvoorbeeld, was een schande voor de familie. Die dochter van zeven is nu M.’s belangrijkste inspiratiebron. Dat de kleine later zelf beslissingen over haar leven kan maken en dat er niet voor haar wordt beslist. Daar gaat het om.

* Om privacy-redenen gebruiken we de afkorting M.

Reageren? Stuur Sef Derkx een e-mail: floddergats@xs4all.nl.